نبود تحصیلات مشکل اصلی اجتماع مسلمانان است. نخست وزیر از زمان ریاست در گجرات، در تلاش بود به این مسئله بپردازد.

مودی و مدرسه دینی، به نظر عجیب نیست؟ هر یک مورد لعن دیگری! این چیزی است که احزابی همچون کنگرس، آر جی دی، اس پی، بی اس پی و سایر احزاب همانند تی ام سی در کنار مسیحای خود گمارده جامعه مسلمانان هند می خواهند آنرا باور کنیم.

بگذارید آنها با شغل ایده آل افسانه پردازی مشغول باشند. واقعیت روی صحنه خود گویای حقیقت است. بادهای تغییر به آرامی در مدارس دینی یخ زده در زمان هندوستان می وزند. تاریک اندیشی راهی برای مدرنیسم است. نسل بعدی دانش آموزان مدارس دینی به احتمال زیاد برای مشاغلی در سطح خود رقابت می کنند. آنها نمایندگان تغییر در اقلیت خود هستند و نقش خود را در ساخت کشور ایفا خواهند کرد.

معمار این تغییر کسی جزء نخست وزیر نارندرا مودی نیست. بیانیه معروف او را به خاطر آورید. آرزوی او برای دیدن دانش آموزان مسلمانی که در یک دستشان لپ تاپ و در دست دیگرشان قرآن است. او این عقیده را به عمل تبدیل کرد. جدای از بازتاب خیره کننده رسانه ها، دولت مودی مشغول توانمند سازی دختران و پسران جوان مسلمان به واسطه تحصیل در هزاران مدرسه دینی در سراسر کشور است. تصمیم دولت یوگی ادیتیانت برای معرفی کتب"ان سی ای آر تی " در مدارس دینی بدون اینکه خدشه ای به برنامه های درسی مذهبی آنها وارد کند در راستای هدف نخست وزیر مودی برای تحصیل و توانمند سازی جوانان مسلمان  به کمک مدرن سازی مدارس دینی است. طرح "نای منزیل " به سرعت پس از به روی کارآمدن مودی اجرا شد تا تحصیلات مدرن را ترویج دهد و  با معرفی علوم، کامپیوتر، ریاضیات و انگلیسی خلق و خوی علمی رادر این مدارس ایجاد کند. این تلاش ها همچنین شامل توسعه مهارت های چندگانه است که زمانی که دانش آموزان وارد بازار کار می شوند به دردشان خواهد خورد.

در مدارس دینی ایالت یو پی، علوم و ریاضیات برای دانش آموزان دوره متوسطه اجباری شده است. این حرکت متعاقب راه اندازی پورتال مدرسه دینی آنلاین توسط دولت ادیتیانات در ماه آگوست ادامه یافت. ۱۹۰۰۰ مدرسه دینی کوچک و بزرگ در ایالت یو پی وجود دارد، یک سوم از آنها  به شکل کامل یا جزئی بودجه خود را از دولت تامین می کنند. پاسخ جامعه مسلمانان دلگرم کننده بود. تا ماه سپتامبر حدود ۳۰۰۰ مدرسه دینی در این پورتال ثبت نام کردند و صد ها دانش آموز در صف ثبت نام بودند. این ایده برای ترویج شفاف سازی و به انزوا کشاندن اپراتورهای بدون مجوز تعبیه شد.

هنوز هم افرادی در اجتماع هستند که از اقدامات آغازین دولت ناراضی اند و آن را دخالت در امور مذهبی می دانند. جدای از اینها، نبود آموزش و پرورش معضل ماندگار جامعه مسلمانان است و مودی در زمان حکمرانی در گجرت این مشکل را شناسایی کرده بود. وی به مدارس دینی آنجا کمک کرد و مسلمانان را تشویق به کسب علم و دانش کرد. متعاقب آن، ببینید مسلمانان گجرت هم اکنون به کجا رسیده اند. در سال ۲۰۰۲ و در زمان اغتشاشات گجرت تنها ۲۰۰ انستیتو آموزشی مسلمان مشغول به کار بودند. امروز این تعداد به ۸۰۰ رسیده است. مسلمانان گجرت هرگز از دخالت های دولت شکایتی نداشتند. آنها اهمیت تحصیل را درک می کنند و به درستی بر روی آموزش جوانان مسلمان خود تمرکز می کنند.

وقتی مودی در انتخابات نخست وزیری هندوستان پیروز شد، مجدداٌ لزوم تحصیل مسلمانان را متذکر شد. در واقع، وی پس از انتصاب به این پست در سخنرانی خود در پارلمان به چند جوان مسلمان اشاره کرد که در تعمیرگاه دوچرخه  و موتور کار می کردند. احساسات او از این جریحه دار شد که در گذشته او هم در چنین مغازه ای که متعلق به پدر بزرگش بود، کار می کرد. او نداشتن تحصیلات یا مهارت را دلیل اصلی گرفتاری جوانان مسلمان خواند.

مقاومت در برابر مساعدت دولت زیان بخش است. حال شانه به شانه با سایر جوامع رفتن یک گزینه نیست. نخست وزیر خود را باور داشته باشید. فراموش نکنید مودی شاید تنها نخست وزیری است که آشکارا اعلام کرد مسلمانان هندوستان وطن پرستند و هرگونه ارتباط  تروریسم با مذهب را رد کرد. در تاریخ ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۴مودی در مصاحبه  تلویزیونی با  فرید زکریا در کانال سی ان ان گفت:"مسلمانان هندوستان برای هند زنده اند و جان می دهند. القاعده ربطی به هندوستان ندارد. "مجدداٌ، در ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۴ و در شورای روابط بین الملل نیویرک، او همین بیانیه را تکرار کرد و افزود:"تروریسم در هندوستان وارداتی است نه خانگی. "

ما نباید به دنیا بفهمانیم که دیر زمانی است کاملاٌ مخالف معرفی زبان انگلیسی هستیم و از یادگیری آن امتناع ورزیده، استدلال کرده ایم که انگلیسی زبان کافران است. ما همچنین برنامه های آموزشی مدرن "لرد ماکائولی"  را در سال ۱۸۳۸ تحریم کردیم که ما را به عقب راند و هنوز هم از آن حماقت رنج می بریم.

"سیر سید" طی قرن ها، یکبار متولد شد. در حال حاضر، به نظر می رسد هیچ کس به جزء جامعه مسلمانان نمی تواند آنها را مجبور به تحصیل کند. شاید در جاهای مختلف تلاش های فردی  وجود داشته باشد و ممکن است مدارس دینی هم باشند که پیشتر موضوعات مدرن را مطرح کرده باشند. اما اکثریت قریب به اتفاق آنها در پیچ و تاب زمان گیر افتاده اند.

بهتر است این نکته را فراموش نکنیم که در این مدارس تاکید فراوانی بر روی قرآن است. کلمه سحر آمیز "اقرا" یا "بخوان" نخستین واژه ای بود که ازحضرت محمد (ص) خواسته شد آنرا بر زبان آورد. خواندن، یادگیری، کسب دانش و حتی داشتن ذهن پرسشگر به جد در قرآن تاکید شده است. مدارس دینی باید با برنامه های درسی کشوری همسو باشند. آنها می بایست برای بقاء شایسته خود، شیوه های درسیشان را مدرن کنند. لازم است سردمداران  مسلمان در جامعه بایستند وبه حساب بیایند. آنها باید به جای اینکه ساعت های متمادی را در تلویزیون ملی صرف بحث در مورد سرود ملی وغیر اسلامی بودن یوگا کنند در مقوله تحصیل جوانان نقش رهبر را ایفا کنند. برای مسلمانان، کنگرس وعده های طولانی مدت می دهد اما در عمل به وعده هایش کوتاهی می کند. به عبارت دیگر، کنگره فقط سیاست کجدارمریض را در پیش گرفته است. این قضیه به خوبی مستند سازی شده است. مسلمانان هند باید به نخست وزیرشان اعتماد کنند. او پیشتر از آنها جانبداری کرده است.

- نویسنده سید ظفر اسلام سخنگوی ملی بی جی پی و مدیر سابق بانک "داچ" هند است. کلیه نظرات این مقاله نظر شخصی ایشان است.

توضیح: نبود تحصیلات و آموزش آکادمیک در میان جامعه مسلمان به واسطه مدارس دینی و عقاید تند و بنیان گرایی باعث گردیده که آنها نتوانند به مشاغل دولتی و مناسب دست یابند. دولت مرکزی به نخست وزیری نریندرا مودی خواستار تغییر در سیستم آموزش مدارس دینی شده است، اما این ایده با مقاومت علما تندرو مواجه بوده است.

روزنامه:ایندین اکسپرس  مورخ: ۱۳ نوامبر

سال ۱۳۹۶